கருப்பழகியை சிறையெடுத்தல் :-

 

இராஜ வேடம் பூண்டு, காமாட்சி கொடுத்த திருநீறு பூசி, கருப்பழகியின் வனத்திற்குள் நுழைந்தார். சிங்கம் உலாவும் கருப்பழகி கோட்டையிலே ஐந்துகொத்து கல்மணிகள் மாட்டப்பட்டு இருந்தன. காத்தவராயன் அந்த கல்மணிகளை ஒலிக்க வைத்து விட்டு கோட்டைக்கு மேற்புறத்தில் பிறர் கண்டு கொள்ளுமாறு ஒளிந்து கொண்டார். மணியோசை கேட்டு ஓடி வந்த கருப்பழகி, அடித்தவரை அழைத்து வருமாறு தனது தாதியர்களை ஏவி விட்டாள். காத்தவராயனைக் கண்ட தாதியர்கள் அவரை அந்தப்புரத்திற்கு அழைத்துச் சென்று கருப்பழகியின் முன்னே நிறுத்தினர். அங்கே அரச மேடையில் சிம்மாசனத்தில் கருப்பழகி அமர்ந்திருந்தாள். இருவரிடையேயும் பேச்சுவார்த்தை வளர்ந்து பந்தயமாக மாறியது.

 

கருப்பழகி அவள் வளர்த்த ஆட்டுக்கிடாவை காத்தவராயனை நோக்கி ஏவி விட்டாள். காத்தவராயன் ஏமனென்ற ஆட்டுக்கிடாவை ஏவி விட்டார். இரு கிடாக்களுக்கும் இடையே நடந்த மோதலில் கருப்பழகியின் கிடா வெற்றி பெற்றது. அதே போல, இருவரும் ஆளுக்கொரு சேவலை மோத விட்டார்கள். அப்பொழுதும் கருப்பழகியின் சேவலே வென்றது. மூன்றாவதாக காடையை மோதவிட்டனர். அதில் காத்தவராயனின் காடை வெற்றி பெற்றதும் கருப்பழகியின் முகம் சிவந்து சீற்றத்துடன் எழுந்து வந்தாள்.

 

கருப்பழகியின் கோபத் தணலை தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல், காத்தவராயன், பிச்சாண்டி கோயிலினுள் சென்று விட்டார். இருப்பினும் விடாப்பிடியாய் தேடி வந்து கொண்டிருந்தாள் கருப்பழகி. அப்பொழுது ஆறுமுகமும் ஆறிரண்டு கைகளும் கொண்டு வேலும் வடிவுமாக வேடம் மாறி இருந்தார் காத்தவராயன். சினத்துடன் ஓடி வந்த கருப்பழகி, வடிவேலவனைக் கண்டதும், தேடி வந்தவர் அத்தை மகன் என்பதை அறிந்து சீற்றம் தணிந்தாள். செந்தில் வடிவேலனின் சீரடி பணிந்தெழுந்து, அவன் தன்னை ஆட்கொண்டு விட்டதால், அவளுடைய சக்கரத்தையும் பஞ்சவிருதையும் சமர்ப்பித்து, தன்னை மாலையிட்டுக் கொள்ளுமாறு கேட்டுக் கொண்டாள். அவளது கோரிக்கைக்கு ஹஸ்தம் காட்டிய காத்தவராயன், கழுவடி பூஜையில் கல்யாணம் செய்து கொள்வதாக உறுதி கூறிவிட்டுச் சென்றார்.

 

ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க ஏற்பாடு :-

 

பின்னர் கம்பா நதிக்கரைக்கு வந்து அன்னை காமாட்சியிடம், அவர் கருப்பழகியை வெற்றி கொண்டதையும் கல்யாண உறுதி கூறிய கதையையும் எடுத்துச் சொல்லி அதன் அடையாளமாகப் பெற்று வந்த பஞ்சவிருதைக் காட்டினார். அடுத்ததாக ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க அனுமதி கேட்டதும் காமாட்சியின் கண்கள் வேதனையை வெளியேற்றின.

 

“நாலான வருணத்தில் மேலான சாதியவள். பார்ப்பனப் பெண்ணை தீண்டினால் நமக்கு பாவம் வந்து சேரும். வேதியரின் சாபம் வெந்தாலும் போகாது, மகனே. அவளைத் தொட்டு விட்டால் உன் தகப்பன் தந்த சாபம் உடனே வந்து நேருமடா. கழுவில் ஏற்றிப் பார்க்கவா உன்னை நான் பெற்றேன்.” என அழுது புலம்பினாள் காமாட்சி.

 

“கழுவு வந்தால் பாவமில்லை. கன்னி அந்த மாலை வந்தால் போதுமம்மா.” என்று விடாப்பிடியாக நின்றிருந்தார் காத்தவராயன். காதலெனும் கரும் போர்வை காமாட்சியின் கண்ணீரைக் கூட காண விடாமல் காத்தவராயனின் கண்களை மறைத்திருந்தது.

 

வேறு வழி தெரியாமல், “நீ அவளை ஹஸ்தத்தால் தொட்டால் கூட உன் சிரசு வெடித்து சீக்கிரமாய் மாண்டிடுவாய். அதனால் ஆரியமாலையை நீ தொடாமல் கொண்டு வா. இது என் வாக்கு.” என்று நிபந்தனையுடன் கூடிய அனுமதியளித்து திருநீறு கொடுத்தாள் காமாட்சி.

 

காமாட்சி கொடுத்த திருநீற்றை நெற்றியில் பூசிக் கொண்டு ஆதி சிவன் போல உருமாறிச் சென்றார். ஆயிரம் பூதகணங்கள் சூழ “கோமுதலை வங்கு” இடம் நோக்கிச் சென்றார். அங்கு சென்றவுடன் ஆரியமாலையைக் கொண்டு வந்து இவ்விடத்தில் பத்திரமாக வைத்திருக்குமாறு பூதகணங்களுக்கு ஆணையிட்டார். உடனே பூதகணங்கள் ஆரியமாலையைக் கொண்டு வர புறப்பட்டனர்.

 

அவர்கள் சென்றதும் காத்தவராயன் அன்னை காமாட்சியை காணச் சென்றார். தவமிருந்த தாயாரின் தாள் பணிந்து விட்டு, ஆரியமாலையை கோமுதலைவங்கு தனில் குடியமர்த்த தேவையான முயற்சிகளை செய்து வைத்து வந்துள்ளதாக தெரிவித்தார். மேலும் அவளைச் சிறையெடுக்க அனுமதித்து ஆசி வழங்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார்.

 

“என்னமோ, என் மகனே! நித்தமும் உன்னுடன் போராட்டமாக இருக்கிறது. ஆரியமாலை... ஆரியமாலை... என்று அவளையே கேட்கின்றாய். என்னால் உனக்கு அனுமதி கொடுக்க இயலாது. எனக்கு மூத்தவள் வல்லத்து மாங்காளி இருக்கிறாள். அவள் தயவால் மட்டுமே ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க முடியும். அவளிடம் சென்று வரம் கேள்.” என்று உத்தி சொல்லி விட்டு தவசடிக்குச் சென்றாள்.

 

அதைத் தொடர்ந்து காமாட்சியிடம் திருநீறு பெற்றுக் கொண்டு காளியைக் காணச் செல்ல காத்தவராயன் ஆயத்தமானார். தன்னுடன் வருவதற்கு சின்னானை அழைத்தால், அவன், “காளி வனம் சென்றால் திரும்பி வருவோமோ! அவள் கடும் கோபக்காரி.” என்று பயந்தான். அவனை சமாதானப்படுத்திய பின் இருவரும் பண்டாரக் கிழவனைப் போல் உருமாறினார்கள்.

 

காளி வனத்தில் காத்தவராயன் :-

 

காமாட்சி கொடுத்த திருநீறு பூசி கையில் திருவடமும் சோளியும் எடுத்துக் கொண்டு நடந்தார்கள். அடர்ந்த அவ்வனத்தில் தள்ளாடித் தள்ளாடி நடந்து வல்லத்துக் காளி கோயில் அருகில் வந்து நின்றனர். தன் காட்டிற்குள் ஆண் வாடை வருகிறதென்று உணர்ந்த காளி, ஒரு தக்கையை தூக்கி வாடை வந்த திசையில் எறிந்தாள். தக்கை வருவதைப் பார்த்த சின்னான் பயந்து ஒளிந்து கொண்டான். காத்தவராயன் அவர் கற்ற வித்தைகளை பயன்படுத்தி தக்கையை சோளியில் போட்டு அடைத்தார். நெடுநேரம் ஆகியும் தக்கை திரும்ப வராததால் எரிச்சலுற்ற காளி டமருகம், காதோலை, மற்றும் சூலம் ஆகியவற்றை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஏவி விட்டாள். காளி ஏவிய அத்தனை ஆயுதங்களையும் காத்தவராயன் அடக்கி அவரது சோளியிலே போட்டு விட்டார்.

 

ஆயுதங்கள் எவையும் இட்ட பணி செய்து திரும்பாததால், காளி ஆங்காரக் கோபம் கொண்டு அதட்டிய பற்கடித்து எழுந்து வந்து கொண்டிருந்தாள். காளியே நேராக வருவதைக் கண்ட சின்னான் வனத்தை விட்டே ஓடினான். காத்தவராயனை கண்டதும் தன் வாய்திறந்து அவரை வாரி விழுங்கினாள் காளி. காளியின் வயிற்றுக்குள் சென்ற காத்தவராயன் அவளது ஈரற்குலை தனிலே எட்டி உதைத்தார். வயிறு அதிர்ந்த காளி, ஆரடா இவன் என்று அஞ்சனம் போட்டு ஆராய்ந்து பார்த்ததும் தன் தங்கை மகன் கழுசூலி வாங்கிய காத்தவராயன் என்றறிந்தாள்.

 

அவரை வயிற்றிலிருந்து வெளியே வருமாறு கூறினாள் பெரியம்மா காளி. ஆனால் தான் கேட்கும் வரத்தை தருவதாக உறுதி கூறினால் மட்டுமே வருவதாகச் சொன்னார். காளியும் அதற்கு சம்மதித்து உறுதி கூறினாள். காத்தவராயன் நிறைமாதக் குழந்தையாகி வெளியே வந்து சுயரூபம் கொண்டார். பெரியம்மா காளியின் தாள் பணிந்து ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க வரம் கொடுக்க வேண்டும் என்றார்.

 

அதைக் கேட்ட காளி, “உன் தகப்பன் இட்ட சாபம் உனக்கு இப்போ பலிக்குதடா. காரிழையைத் தொட்டால் தானே கழுமரம் ஏற வேண்டும் என்பது விதி. உனக்கான கழுமரங்கள் ஏராளம் உண்டு. காட்டிற்குள் சென்று முப்பூசை கொடுத்து நன்கு வளர்ந்த ஒரு கழுமரத்தை கீழே விழவிடாமல் வெட்டி எடுத்து வா.” என்றாள்.

 

காத்தவராயன் காளியின் சொல்லைத் தட்டாமல் காட்டிற்குள் சென்று முப்பூசை (ஆடு, சேவல், மற்றும் பன்றி ஆகிய மூன்று உயிரினங்களை தேவதைகளுக்கு பலியாக கொடுத்தல்) செய்தார். பின்பு பலியை ஏற்றுக் கொண்ட காட்டு பூதங்களை காவலுக்கு அழைத்து கழுமரத்தை வெட்டினார். கழுமரம் கீழே விழாதபடி பூதங்கள் தாங்கிப் பிடித்து பாச்சூரில் உள்ள பாரமணல் மேடைக்கு கொண்டு வந்து நிறுத்தி வைத்தன.

 

மணப்பாக்கம் ஆசாரியருக்கு புத்திர வரமளித்தல் :-

 

அங்கு வந்து கழுமரத்தைப் பார்வையிட்ட காளி காத்தவராயனிடம், “மணப்பாக்கத்தில் ஆசாரி மன்னவர்கள் ஏழுபேர் உள்ளனர். அவர்களுக்கு குழந்தை வரம் தந்து அழைத்து வந்தால் இக்கழுமரத்தை ஜோடித்திடுவார்கள்.” என்றாள்.

 

அதன் படி புத்திர வரம் வழங்க கங்காள ருத்திரர் போல சிவ வேடம் பூண்டு பதினெட்டு முத்திரைகளும் அணிந்து மணப்பாக்கம் சென்றார். அங்கிருந்த ஆற்றங்கரை திருவாத்தி மரத்தடியில் தவநிலையில் வீற்றிருந்தார். அப்பொழுது தண்ணீர் எடுக்க வந்த ஆசாரி மன்னவர்களின் மனைவிகள் (கம்மாளப் பெண்கள்) சிவனடியார் வேடத்தில் இருந்த காத்தவராயனிடம் தங்களுக்கு புத்திர பாக்கியம் கிடைக்க வரம் அருளுமாறு கேட்டு திருநீறு வாங்கி பூசிச் சென்றனர். ஆற்றில் தண்ணீர் எடுத்து விட்டு படித்துறையில் ஏறும் பொழுது அந்த ஏழு பெண்களும் கர்பவதியாயினர். இதைக் கேள்விப்பட்ட அவர்களது கணவன்மார்கள் காத்தவராயனைத் தேடி வந்து வணங்கினார்கள்.

 

காத்தவராயன் அவர்களை வாழ்த்தி திருநீறு பூசியதும், “நான் உங்களுக்குப் புத்திர வரம் கொடுத்தேன். அதற்கு உபகாரமாக நீங்கள் எனக்கு கழுமரம் ஒன்று ஜோடித்து தர வேண்டும்.” என்றார்.

 

ஆசாரிமார்கள் கழுமரம் ஜோடித்தல் :-

 

உடனே அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்த ஆசாரிமார்களுடன் காத்தவராயனும் பாச்சூர் சாலை மணல்மேடைக்கு வந்து சேர்ந்தனர். அப்பொழுது வல்லத்துக் காளியும் அங்கு வந்து கழுமரத்திற்கான வடிவமைப்புகளைக் கூறி ஜோடிக்க கட்டளை இட்டாள்.

 

கைவைக்கும் இடங்களிலும் கால் வைக்கும் இடங்களிலும் கடையாணி போட்டு, நாபியில் பதியும் பொழுதே நடுவுச்சி உருகும் அளவுக்கு கூர்மையாக இழைக்கப்பட்டது. கைவைக்கும் இடங்களில் எல்லாம் கடையாணி பாயும். கால் வைக்கும் இடங்களில் எல்லாம் கழுவாணி பாயும். சுற்றிலும் பதினாறு முட்கள் பதினாறு எலும்புகளை பதம் பார்க்கும் படி வைத்தனர். கழுமரத்தை ஊன்றியதும் அதன் அடிவாரத்தில் பத்து படிகளுடன் மேடை அமைத்தனர். ஆரியமாலை, உகந்தழகி, மற்றும் அன்னமுத்து ஆகிய மூவருக்கும் தனித்தனியே கூண்டுகள் செய்யப்பட்டு கழுமரத்தின் மேல் மாட்டப்பட்டன. இப்படியாக, காளி மனதின் படி கழுமரம் ஜோடிக்கப்பட்டது. இவர்கள் கழுமரம் செய்வதை யாரும் அறியாமல் இருக்க பூதங்கள் அவ்விடத்தை சூழ்ந்திருந்து காவல் செய்தன.

 

கழுமரம் ஜோடிக்கப்பட்ட பின்னர் பூதங்களை காவலுக்கு நியமித்து விட்டு அன்னை காமாட்சியிடம் சென்று ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க வரம் கேட்டார். இந்த முறை, ஆயிரம் வேதியர்களும் அவர்களுடைய மனைவிகளும் ஆசாரம் குலைந்து வந்தால், வரம் கொடுப்பதாக தெரிவித்தாள் அன்னை காமாட்சி.

 

வேதியர்களின் ஆசாரம் குலைத்தல் :-

 

காத்தவராயன் தனக்கு கொல்லிமலை வளர்ப்புத் தாய்மார்கள் கற்றுக் கொடுத்த மந்திரஜால வித்தைகளைப் பயன்படுத்தி ஆரியமாலையின் பெற்றோர் உட்பட ஆறாயிரம் பார்ப்பான்களையும் அவர்கள் வீட்டில் வேலை செய்த பறையர் இனப் பெண்களையும் கலக்க வைத்தார். அதே போல அப்பார்ப்பான்கள் மனைவிகளையும் அவர்கள் வீட்டில் வேலை செய்த பறையர்களையும் கலக்க வைத்தார். பறைச்சி அருகிலிருந்து பார்ப்பான்கள் வந்தனர். பாப்பாத்தி வீட்டிலிருந்து பறையர்கள் வந்தார்கள். சிறிது நேரம் கழித்து, மாயையில் இருந்து விடுபட்டதும், பறையர் இனப் பெண் பாப்பாத்தி போலே பேசினாள். பாப்பாத்தி பறையர் பாஷை பேசினாள். உண்மையை உணர்ந்ததும் ஆறாயிரம் வேதியர்களும் இதுவென்ன சோதனை என்று கலக்கம் அடைந்தனர். இவ்விஷயம் ஆரியப்பூராஜனுக்கு தெரிந்தால் ஆக்கினை வந்துவிடும் என்று காசியை நோக்கி ஓடினார்கள். ஆறாயிரம் வேதியர்களும் அவர்களது மனைவிகளும் ஆரவாரத்துடன் சென்றார்கள்.

 

இந்த தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்த காத்தவராயன் பழுத்த காசி குருக்களைப் போல உருமாறினார். நன்கு உலர்ந்த மாட்டுத் தோலால் செய்த ஆறாயிரம் குல்லாக்கள், பூணூல், மற்றும் பஞ்சாங்கம் ஆகியவற்றைப் பல்லக்கில் வைத்துக் கொண்டு பூதங்களின் மூத்திரத்தை புட்டியில் அடைத்து எடுத்துக் கொண்டார். கையில் திருவரங்கப் பெட்டியும் ஓலைவாளப் பஞ்சாங்கமும் வைத்துக் கொண்டு சுத்த பூணூல் அணிந்திருந்தார். சின்னானை தனது சிஷ்யன் போலவும் முத்திரை சேவகம் பிடிக்க மூன்று பூதங்களை உருமாற்றியும் மேளதாளத்துடன் வேதியர்கள் கண்ணில் படும்படி பல்லக்கில் எதிர் வந்தார். கும்பிடப் போகையில் குறுக்கே தெய்வம் வந்தது போல காசிக்குச் செல்கையில் காசி குருக்களே இங்கு வந்து விட்டதைப் பார்த்து வேதியர்கள் காத்தவராயனை வணக்கம் செய்தனர்.

 

அதைத் தொடர்ந்து தங்களுக்கு நடந்த சோதனையை எடுத்துச் சொல்லி அந்தப் பாவத்தை நீக்கி தீட்சை வழங்க வேண்டும் என்று காசி குருக்களிடம் கேட்டுக் கொண்டனர். அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்து உடனே யாகம் வளர்க்க ஆரம்பித்தார். வேதியர்கள் அனைவரையும் அவர்களது குல்லா, தலைக்குடுமி, பூணூல், மற்றும் பஞ்சாங்கம் ஆகியவற்றை ஒவ்வொன்றாக யாகத்தீயில் போடச் சொன்னார். அவர்கள் வார்த்த அத்தனையும் வெந்து தணிந்த பின், பூதங்களின் மூத்திரத்தை புண்ணிய தீர்த்தம் என்று வேதியர்க்கு வழங்கினார். அவர்களும் அதை வாங்கி குடித்த பின், அவர் கொண்டு வந்திருந்த மாட்டுத் தோல் குல்லா, பூணூல், மற்றும் பஞ்சாங்கம் ஆகியவற்றை வினியோகித்து அணிந்து கொள்ளச் சொன்னார். அவற்றை வேதியர்கள் அணிந்த பின் ஆயிரம் பொன் தட்சணையாக வாங்கிக் கொண்டார். வேதியர்களை பூணூல் மற்றும் குல்லாவோடு ஆற்று நீரில் ஆயிரம் முறை முழுகியெழுந்து பஞ்சாங்கம் தோய்த்தால் பாவம் விலகி விடும் என தீட்சை வழங்கி விட்டுச் சென்றார்.

 

அதன் படியே ஆறாயிரம் வேதியர்களும் ஆயிரம் முறை முழுகி எழுந்து பஞ்சாங்கம் தோய்த்தனர். தண்ணீரில் ஊறியதால், சிறிது நேரம் கழித்து, பூணூல், குல்லா, பஞ்சாங்கம் ஆகியவை உப்பசமடைந்து நாற்றமடித்தன. அவையெல்லாம் மாமிசத் தோல் என்று அப்பொழுது தான் வேதியர்கள் அறிந்தனர். ஆறாயிரம் வேதியர்களுமே அவர்களது நியமங்களும் நிஷ்டைகளும் தவறியதால் அழுது புலம்பினார்கள். வந்தவர் காசி குருக்கள் அல்ல, ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க வந்த தேவனாக இருக்கலாம் என்று அப்பா பட்டர் சந்தேகித்தார். இனிமேலும் இங்கிருந்தால் ஆரியப்பூராஜாவால் அனர்த்தம் வந்து விடும் என்று புத்தூருக்கே சென்று அவரவர் வீட்டில் அமர்ந்து கொண்டனர் வேதியர்கள்.

 

வேதியர்களின் ஆசாரம் குலைத்த பின்னர், காத்தவராயன் காமாட்சியிடம் சென்று அதனை தெரியப்படுத்தி விட்டு ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க அனுமதி கேட்டார்.

 

மிகுந்த பொறுமையுடன், “ஆரியமாலை அந்தண குலத்தில் பிறந்தவள். பிராமணப் பெண்ணை தொட்டாலே பிரம்மஹத்தி தோஷம் சூழ்ந்து விடும். அது சூழ்ந்தவனின் ஏழேழு தலைமுறையையே சுக்கு நூறாக்கி விடும். மேலும் அவள் அரச பாதுகாப்பில் இருப்பவள். இப்பொழுது நீ அவளை சிறை எடுத்தால் அரச தண்டனைக்கும் ஆளாகி கழுவில் இறப்பாய். அவளைக் காவல் காக்கும் தலையாரி சிவப்புடையான் மிகுந்த திறமைசாலி. அவனது குண்டு தப்பிப் போனாலும் குறி விட்டுப் போவதில்லை. அவனைத் தாண்டி நீ ஆரியமாலையை சிறையெடுப்பது மிகவும் கடினம். சொந்தத்தில் உனக்கு ஏராளமான பெண்கள் இருக்கும் போது இரவல் பெண் எதற்கு? கருப்பழகியை விட சிறந்த பெண் இந்த அவனியிலே கிட்டாது. ஆனால் நீயோ ஆரியமாலையை கேட்கிறாய். வேண்டுமானால் ஒன்று செய். சப்த கன்னியர்கள் தங்களது வனத்தில் பன்னிரண்டு வருடங்களாக உச்சிமலை மேலே ஒற்றைக் காலில் நின்று சிவனை நோக்கி தவம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களது தவநெறியை குலைத்துக் கொண்டு வந்தால் நீ திறமைசாலி என்று ஒப்புக் கொள்கிறேன். அதன் பின்பு நீ கேட்ட வரம் தருகிறேன்.” என்று கூறினாள் காமாட்சி.

 

அதற்கு காத்தவராயன் சம்மதம் தெரிவித்து காமாட்சியிடம் இருந்து திருநீறு வாங்கிக் கொண்டு சப்தகன்னி வனம் செல்ல ஆயத்தமானார்.

 

சப்த கன்னியர்களின் தவம் குலைத்தல் :-

 

காமாட்சி கொடுத்த வெண்ணீறு பூசி, இளமைத் துடிப்புள்ள வெண் குதிரையின் மீதேறி சப்தகன்னி வனம் நோக்கி புறப்பட்டார். சப்தகன்னி வனத்தை சற்று நெருங்கிய பொழுது மலை உச்சியைப் பார்த்தார். அங்கே ஏழு கன்னியர்களும் ஊசிமுனை போல ஒற்றைக் காலூன்றி அடித்துச் செல்லும் காற்றிற்கு சற்றும் அசையாமல் சிவனே, பரனே என்று தவம் செய்து கொண்டிருந்தனர். வனத்திற்குள் சென்றதும் ஒரு மாஞ்சோலைக்குள் நின்று கொண்டு கிண்ணரியை அடித்தார்.

 

அதைத் தொடர்ந்து, “என்னைக் குறித்து தவமிருக்கும் கொல்லிமலைக் கன்னிகளே, உங்கள் எண்ணமெல்லாம் ஈடேற்ற இங்கு வந்துள்ளேன். நான் இருக்கும் இடத்திற்கு வேகமாய் வந்தால் நீங்கள் வேண்டும் வரம் தருவேன். சீக்கிரமாய் வந்தால் என் திருமுகத்தைக் கண்டிடலாம்.” என்று உரக்க கூறினார்.

 

தாங்கள் செய்த கடுந்தவத்திற்கு கயிலை மலையான் மனமிரங்கி வந்துவிட்டார்; இனி கஷ்டம் இல்லை என்று சத்தம் கேட்ட திசை நோக்கி ஓடி வந்தனர் கன்னியர்கள். அவர்கள் வருவதற்குள் நரைத்த கிழவராக தன்னை உருமாற்றிய காத்தவராயன் கிண்ணரியை தலைக்கு முட்டுக் கொடுத்து மண்டபத்தின் அருகில் படுத்திருந்தார். சிவபெருமானைக் காண மண்டபத்தின் அருகில் வந்த கன்னியர்கள், கிழவரைப் பார்த்ததும் அவரிடம் விசாரித்தனர். அப்பொழுது, காத்தவராயன், கன்னியர்களிடம் ஆமை, ஆடு, சேவற்கோழி, ஈசல், ஆணிமுத்து, மற்றும் பிள்ளைப் பூச்சி ஆகிய வடிவங்கள் எடுத்து அவர்களை அலைய வைத்து போக்கு காட்டினார். அடுத்ததாக சுண்டெலி வடிவெடுத்து வயல்வெளியில் உள்ள ஒரு பொந்துக்குள் சென்று ஒளிந்து கொண்டார்.

 

நன்கு களைப்படைந்த கன்னியர்கள், வந்தவர் யாரென்று இளைய கன்னியிடம் அஞ்சனம் போட்டுப் பார்த்தனர். வந்திருப்பவர் சிவனின் மைந்தன், தங்களது அத்தை மகன் என்று தெரிந்ததும் அவரை மடக்கிப் பிடிக்க அவர் ஒளிந்திருந்த வளையை குடுவையால் அடைத்து விட்டனர். இளையகன்னி அங்கு அமர்ந்து கொண்டு, மூத்தவளைச் சென்று பன்னாடையும் (பனை/தென்னை மரங்களில் நெருக்கம் குறைந்த சல்லடை போல தொங்கும் நார்) நெருப்பும் எடுத்து வரச் சொன்னாள்.

 

அவள் பன்னாடை எடுக்க செவ்விளநீர் தோட்டத்திற்குச் சென்றதும் தாகமாய் இருக்கிறதென்று இளநீர் பறித்து குடித்துக் கொண்டிருந்தாள். மூத்தவள் இன்னும் திரும்பவில்லையே என்று இரண்டாமவள் சென்றாள். இப்படியே ஒருத்தியைத் தேடி இன்னொருத்தி செல்ல இறுதியில் ஏழு கன்னியரும் தோட்டத்தில் மொத்தமாக இளநீர் குடித்துக் கொண்டிருந்தனர். அதற்குள் காத்தவராயன் வளையில் இருந்து தப்பி வெளியே சென்று சின்னானை அழைத்தார். சின்னானை தோட்டக்காரனாக உருமாற்றி இளநீர் குடித்துக் கொண்டிருக்கும் கன்னியர்களை இங்கு கொண்டு வரக் கட்டளை இட்டார். சின்னான் சென்றதும் சிவப்புடையான் போல உருமாறி மூன்று பூதங்களை முத்திரைச் சேவகர்களாக உருமாற்றி பஞ்சாயத்து மண்டபத்தில் காத்திருந்தார்.

 

சின்னானும் காத்தவராயன் கூறிய படியே, கன்னியர்களை அதட்டி மிரட்டி பஞ்சாயத்து மண்டபத்திற்கு கொண்டு வந்து சேர்த்தான். அப்போது சிவப்புடையான் உருவிலிருந்த காத்தவராயன் பிராது பற்றி கன்னியர்களிடம் விசாரித்தார்.

 

கன்னியர்கள் ஏழுபேரும், பசியின் கொடுமையால் இளநீரும் தேங்காய்ப்பூவும் பறித்துத் தின்றதாக கூறினார்கள். ஆனால் அதற்கு ஒப்புக் கொள்ளாத சிவப்புடையான் கன்னியர்களை மரத்தில் கட்டி வைத்து அடிக்கச் சொன்னார். தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டதும் கன்னியர்களை கட்டவிழ்த்து விட்டனர். அழுது கொண்டே சென்ற கன்னியர்கள் அவர்களது நியமங்களும் நிஷ்டைகளும் குலைந்து இதுவரை செய்த தவம் வீணாகப் போனதென புலம்பிக் கொண்டதோடு மாமன் மகனை வசைபாடிக் கொண்டே நடந்தனர்.

 

அதே வேளையில் காத்தவராயன் மானாக உருமாறி அவர்கள் வருகின்ற பாதையில் எதிர் வந்து நின்றார். அழகிய மானைக் கண்டதும் கன்னியர்கள் அதைப் பிடிக்க துரத்திக் கொண்டு ஓடினர். ஆனால் அது அவர்களுக்கு போக்கு காட்டி விட்டு மறைந்து விட்டது. கன்னியர்கள் ஓடி வந்த களைப்பால் துவண்டு நிற்கையில் வேகமான சுழற்காற்று வந்து அவர்களது ஆடையை பறித்துச் சென்றது. நியமும் நிஷ்டையும் குலைந்த கன்னிகள் நிர்வாணமாகி வெட்கமும் குலைந்து நின்றனர். அப்பொழுது அந்த வழியாக வந்த வண்ணானிடம் ஆளுக்கொரு முழம் கந்தையை கடனாகப் பெற்று கட்டிக் கொண்டிருக்கையில் சற்று தூரத்தில் காத்தவராயனைக் கண்டனர்.

 

காமாட்சி கன்னியர்களை கல்லாக்குதல் :-

 

எல்லாம் அவனால் வந்ததென்று கன்னியர்கள் அவரை துரத்திக் கொண்டு ஓடினர். ஆனால் காத்தவராயன் அவர்களுக்கு அங்குமிங்கும் போக்கு காட்டிக் கொண்டே கம்பா நதிக்கரை வரை அழைத்து வந்தார். கன்னியர்கள் பார்ப்பதற்குள் காமாட்சியிடம் தஞ்சமடைந்து தன்னை அவர்களிடம் இருந்து காப்பாற்ற வேண்டினார். உடனே காமாட்சி காத்தவராயன் மீது திருநீற்றைப் பூசியதும் அன்று பிறந்த குழந்தை போலாகினார். அன்னை காமாட்சி அக்குழந்தையை ஆலவிழுதுகளில் தொட்டில் கட்டிப் போட்டு தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

 

அப்பொழுது அங்கு வந்த கன்னியர்கள், “ஆரடி கிழவியே, இங்கு ஆள் ஒருவன் வந்தானே. அவன் எங்கே?” எனக் கேட்டனர்.

 

காமாட்சி அங்கு ஆள் வந்ததாக அவள் அறிந்திருக்கவில்லை என்றாள். அதற்கு கன்னியர்கள், “அவனை எங்கு ஒளித்து வைத்தாய். கூன் கிழவியே, காட்டடி.” என்று கோபமாக கேட்டனர்.

 

அவர்களது கோபத்தைக் கண்ட காமாட்சி, இதற்கு மேல் அவர்களை பேச விட்டால் தன்னை சபித்து விடுவார்கள் என்பதால் நெற்றிக் கண்ணை திறந்து காட்டி கன்னியர்களை கல்லாகிப் போகவென்று சபித்து விட்டாள். கன்னியர்கள் ஏழுபேரும் கல்லாகி காமாட்சியின் முன்னே நின்றார்கள். பின்னர், அம்மையப்பனின் காவலனை அழைத்து, ஒவ்வொரு கன்னியின் உயிரையும் ஒரு செப்புக் கரகமாக ஜோடித்து பொற்பிரம்பும் விபூதியும் வைத்து தவசடியில் இருக்கச் சொன்னாள் காமாட்சி. அதனைத் தொடர்ந்து குழந்தையின் மேல் விபூதியைப் போட்டு காத்தவராயனை உண்மையான தோற்றத்திற்கு கொண்டு வந்தாள்.

 

அப்பொழுது காமாட்சி காத்தவராயனைப் பார்த்து, “கன்னியர்கள் ஏழு பேரையும் கல்லாகிய காட்சியைக் கண்டாயா, என்மகனே? என் சாபம் இவர்களை எப்படி ஆக்கிவிட்டதென இப்பொழுது உணர்ந்தாயா?” என்றாள்.

 

“அம்மா, என் தாயே காமாட்சி! உன் மகிமைகளை நான் அறியாமலா இருப்பேன். என்னவோ ஏதோவென்று இத்தனை நாளாய் உன்னை எண்ணியிருந்தேன். ஆனால் இப்பொழுது உன் மகிமையை கண்ணாலே கண்டு உணர்ந்து விட்டேன். இருப்பினும் இத்தனை பாடுபட்டும் ஆரியமாலையை அடைய சந்தர்ப்பம் வரவில்லையே என்று என் அடிமனது அழுகிறது. ஈசன் இட்ட சாபம் எனக்கு என்றாவது ஒரு நாள் அரங்கேறும். நாம் தண்டனையை தள்ளிப் போட்டு வந்தாலும் தள்ளுபடி ஆகாது. இதில் உனக்கு அறியாதது ஒன்றும் இல்லை. உத்தமியே காமாட்சி, உன் வாக்கு என்றும் பொய்க்காது. ஆரியமாலையை அழைத்து வர விடை கொடுத்தால் அதுவே போதுமம்மா. வெண்ணீறு பூசிவிட்டு என் வேதனைக்கு விடையெழுது தாயே!” என்றார் காத்தவராயன்.

 

காத்தவராயன் கைதுப்படலம் :-

 

ஒரு கன்னிக்காக கழுவேறவும் துணிந்த மகனை நினைத்துக் கலங்கி நின்றாள் காமாட்சி. அன்னையிடம் இருந்து பதில் எதுவும் வாராததால் காத்தவராயன் அங்கிருந்து சென்று ஆலமர  சுமைதாங்கிக் கல்லில் அமர்ந்திருந்தார். தான் ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க அன்னையிடம் பல்வேறு விதங்களில் அனுமதி கேட்டாலும் மனமிரங்க மறுக்கிறாளே என்றும் அவளது மதத்தை எப்படி அடக்கலாம் என்றும் யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்.

 

அதே வேளையில் ஆரியமாலையைக் காணாமல் பரிதவித்துக் கொண்டிருந்த வேதியர்கள், ஒரு அஞ்சனக்காரரை அழைத்து அஞ்சனம் போட்டு பார்த்தால் சிறையெடுத்தவன் யாரென தெரிந்து விடும் என ஒரு மனதாக முடிவெடுத்தனர்.

 

இந்த சூழ்நிலையை பயன்படுத்தி வேதியர்கள் மூலம் காமாட்சியை அடக்கி விடலாம் என முடிவெடுத்த காத்தவராயன், அஞ்சனக்காரர் போல உருமாறி புத்தூர் எல்லையிலுள்ள ஆலமரத்தடியில் சென்று அமர்ந்தார். அஞ்சனக்காரரை தேடி வந்த வேதியர் ஒருவர் இவரைக் கண்டதும் ஊருக்குள் அழைத்துச் சென்றார்.

 

வேதியர்கள் சூழ்ந்திருக்க அஞ்சனம் போட்டுப் பார்த்த பின், “கம்பா நதிக்கரையில் கிளை பெருத்த ஆலமரத்தடியில் கிழவி ஒருத்தி தவமிருப்பாள். அவளாலே வந்த வினைதான் உங்களுக்கு ஆரியமாலை பற்றிய துக்கம். ஆரியமாலையை சிறையெடுத்தவன் அந்த கிழவியின் இடத்தில் தான் இருக்கின்றான். அவளைக் கொண்டு வந்தால் ஆரியமாலை உங்களிடம் வந்திடுவாள்.” என்று அஞ்சனக்காரர் உருவில் இருந்த காத்தவராயன் கூறினார்.

 

இதைக் கேட்ட வேதியர்கள் உடனே அவ்விடம் சென்று, “ஆரடி கிழவியே நீ, எங்கள் ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க எங்கு கற்றாய்? எங்கு ஒளித்து வைத்தாய் எங்கள் பிள்ளையை?” என்று கூறிக்கொண்டே காமாட்சியின் சடையைப் பிடித்து இழுத்தனர்.

 

தன் கூந்தலைத் தொட்டதும், என்ன கூச்சல் இதுவென்று காமாட்சி வெகுண்டெழுந்தாள். அவள் கோபத்தில் எழுந்த பொழுது ஈசன் கட்டியிருந்த இடைத்தோலும் அதிர்ந்தது. இதைப் பார்த்த காத்தவராயன் அசம்பாவிதம் ஏதும் நேர்ந்து விடாமல் தடுக்க ஓடோடி வந்தார்.

 

வேதியர்களைப் பார்த்து, “ஆரடா பிராமணர்களே, இக்கிழவியை ஏன் அடிக்கிறீர்கள். ஆரியமாலையை எடுத்துச் சென்றவன் நான் தான். உங்கள் வேதனை தீர என்னை இழுத்துச் செல்லுங்கள்.” என்றார் காத்தவராயன்.

 

இதைக் கேட்ட வேதியர்கள் காத்தவராயனை மல்லிகைத் தண்டு போன்ற கயிற்றால் கட்டி மாதுளைப்பூ சவுக்கால் அடித்து இழுத்துக் கொண்டு ஆரியப்பூராஜனிடம் கொண்டு சென்றனர்.

 

காத்தவராயனுக்கு தண்டனை அறிவிப்பு :-

 

அவரிடம் ஆரியமாலையை சிறை வைத்திருக்கும் இடத்தைக் கூறுமாறு ஆரியப்பூராஜன் கேட்டார். மன்னனின் கேள்விகளுக்கு மௌனமாய் இருந்ததால் காத்தவராயனே குற்றவாளி என ஆரியப்பூராஜன் அறிவித்தார். மேலும், அரச பாதுகாப்பில் இருந்த ஆரியமாலையை சிறை எடுத்ததால் காத்தவராயனை அரச தண்டனைக்கு உரியவனாக அறிவித்து அன்றை தொட்டு மூன்றாம் நாள் கழுவேற்ற உத்தரவிட்டார். அதனைத் தொடர்ந்து தலையாரி சிவப்புடையானை அழைத்து குற்றவாளியைக் கழுவேற்றும் வரை கனத்த பாதுகாப்புடன் காவலில் வைக்குமாறு அறிவுறுத்தினார்.

 

காத்தவராயனுக்கு கைவிலங்கு, கால்விலங்கு, மார்விலங்கு, மற்றும் மணிவிலங்கு ஆகியவற்றைப் பூட்டி உழக்கோல் பாய்ச்சினர். நன்கு அகண்ட செவ்வக வடிவமான இரும்புப் பெட்டியில் அவரைக் குப்புறக் கவிழ்ந்தபடி போட்டடைத்து பெட்டியின் வெளிப்புறத்தில் எட்டுவித கட்டுகள் கட்டி அரச முத்திரை பதித்தார்கள். பெட்டியின் அருகில் சிவப்புடையானும் ஏனைய காவலர்கள் பெட்டியைச் சுற்றிலும் அமைத்து எட்டடுக்கு பாதுகாப்பு போடப்பட்டது.

 

பெட்டிக்குள் இருந்த காத்தவராயன் தனது மூத்த அத்தையான மூதேவியை மனதிலெண்ணி உதவிக்கு அழைத்தார். மூதேவி தனது கைகளில் கவரிப்பழ முறமும் வெண்சாமர துடைப்பமும் தாங்கி கழுதையின் மேல் அமர்ந்து காத்தவராயனுக்கு உதவ வந்தாள். அவள் அரண்மனைக்குள் வந்ததும் அனைவரும் அசமந்தமாகி தூங்கி விட்டனர். அனைவரும் தூங்கிய பின் பெட்டியைத் திறந்து காத்தவராயனை வெளியேற்றினாள். காத்தவராயன் ஆரியப்பூராஜனை பெட்டிக்குள் போட்டு அடைத்து விட்டு சிவப்புடையானின் மீசையை அறுத்து விட்டுச் சென்றார். சிறிது நேரங்கழித்து மூதேவி சென்ற பின், அனைவரும் கண் விழித்தார்கள். பின்னர் மன்னரைக் காணவில்லையென தேடிய பொழுது மன்னர் பெட்டிக்குள் இருந்து தட்டினார். பெட்டியைத் திறந்து பார்த்த சிவப்புடையான் அதிர்ச்சியடைந்து இக்குற்றத்தை தாங்கள் செய்யவில்லை என தெரிவித்தார்.

 

அதைக் கேட்ட மன்னர், “காத்தவராயனை நான் கட்டி வைத்தேன். அவன் என்னை கட்டி வைத்தான். இது என் விதி. ஆனால் அவன் மிகுந்த திறமைசாலி. அவனைப் பிடிக்க நம்மால் முடியாது. ஒரு வேளை, அவன் ஆரியமாலையை நம்மிடம் அழைத்து வந்தால் அவனை விசாரிக்க நேரமில்லாது உடனே கழுவேற்ற வேண்டும்.” என்று சிவப்புடையானிடம் கூறினார்.

 

காமாட்சியின் கண்டிப்பும் கதறலும் :-

 

அரச காவலில் இருந்து தப்பி வந்த காத்தவராயன், அன்னை காமாட்சியிடம் சென்று ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க வரம் கேட்டார்.

 

காத்தவராயன் காமாட்சியைப் பார்த்து, “அம்மா, என் தாயே! ஆரியமாலையிடம் என் ஆசையை அடகு வைத்து விட்டேன். ஆசைக்கு வெட்கமில்லை. அவளால் என் அங்கம் போனாலும் பங்கமில்லை. காசு பணமாக நானிருந்தால் கைவிட்டதும் மறந்திருப்பேன். பொன்னாகவோ பொருளாகவோ இருந்திருந்தால் போட்டு மறந்திருப்பேன். ஆசையை வைத்து விட்டதால் அவதியில் வாடுகிறேன். நீ வாக்களித்தால் தப்பாது; வரமளித்தால் பொய்க்காது. கன்னி மாலையை கவர்ந்து வர வரம் கொடுக்க வேண்டும், என் தாயே!” என்றார்.

 

அப்பொழுது கூட காமாட்சி, “ஏன்டா என் மகனே, என்னை ஏன் இப்படி வதைக்கிறாய். ஆரியமாலை தொடையில் நாகமச்சம் கொண்டவள். அது தாலி கட்டியவனை தப்பாமல் கொன்று விடும். மேலும் கோணலான விரல்களும் சாய்ந்த அடியிடுப்பும் கொண்டவள். அவளது முகத்தின் முன்சுழி மூத்தோரைக் கொன்று விடும். இத்தனையும் தாண்டி அவள் பிரம்ம குலத்தில் பிறந்தவள். பிராமணப் பெண்ணைத் தொட்டாலே பாவம் வந்து சேர்ந்து விடும். பொன்னையும் மண்ணையும் திருடி கழுவேறினால் கூட மதிப்புண்டு. ஆனால் பெண்ணைத் திருடி கழுவேறினால் இந்த பூலோகம் உன்னை மதியாது, என் மகனே! சொந்தத்தில் உனக்கு பெண் இருக்கும் பொழுது தூரத்து சாதியில் பெண் எதற்கு? ஆரியமாலையை மறந்து விடு. மணக்க முனைந்தால் மரணம் நிச்சயம். இப்பொழுது நான் கூறிய அத்தனையும் உன் செவியில் ஏறியதா என்று தெரியவில்லை. வரும் விதியைச் சொல்லி விட்டேன். படும் விதியைப் பட்டு விடு.” என்று அறிவுறுத்தினாள்.

 

இனி இங்கிருந்தால் லாபமில்லை என்று எண்ணிய காத்தவராயன் எழுந்து சென்று விட்டார்.

 

காத்தவராயன் வேதியர்களை சந்தித்தல் :-

 

கம்பா நதி தாண்டி வந்து ஒரு அடர்ந்த பூஞ்சோலையில் அமர்ந்ததும் சின்னானை அழைத்தார். சின்னானிடம் ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க உதவி செய்யுமாறு கேட்டார்.

 

அதற்கு சின்னான், “ஆரியமாலை அரச காவலில் இருந்தவள். அவளிருந்த புத்தூர் கோட்டையிலே ஒற்றைப் பறவை கூட பறக்காது. பழங்கள் பழுத்தாலும் பறவைகள் வந்து மோதாது. கறந்து வைத்த பாலை காகம் கூட தீண்ட பயக்கும். அனுமதியின்றி அவளை யாராலும் அடைய முடியாது. கேடு வரும் முன்பே கெட்டமதி கூட வரும் என்பார்கள். ஆரியமாலையை மறந்து விட்டால் உனக்கான அரச தண்டனை நீங்கி விடும். அந்தக் கிழவி காமாட்சியை ஏமாற்றி விட்டு நீ எங்கு திரிந்திடுவாய்? இப்போது நான் கூறும் அறிவுரை உன் நெஞ்சுக்கு உரைத்ததா என்று எனக்கு தெரியவில்லை. இருப்பினும் எனக்கு தெரிந்த மட்டும் எடுத்துச் சொல்லி விட்டேன். என்னை நம்பி என் குலத்தினில் ஏழு பெண்களும் கோத்திரத்தில் மூன்று பெண்களும் உள்ளனர். உன்னைப் போல் நானிருந்தால் எனக்கு அது ஒவ்வாது. அதனால் எனக்கு விடை கொடு.” என்று கூறி விட்டு மலையாள தேசம் சென்றான்.

 

சின்னானின் வார்த்தைகளும் காத்தவராயனின் மனதில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை. அவன் போனால் போகட்டும் என்று விட்டு விட்டு ஆரியமாலையை சிறை எடுப்பதற்கான சிந்தனையிலேயே இருந்தார். நன்கு சிந்தித்த பின்னர், கம்பளி போர்த்தி கைத்தடி பிடித்து பறையரைப் போல உருமாறினார். ஆரியமாலையை கள்ளிக்காட்டு பூதங்கள் குடிவைத்திருந்த கோமுதலை வங்கு சென்று ஆரியமாலையை அவருடன் வருமாறு அழைத்தார்.

 

“அப்பா பட்டரும் அன்னத்துளசியும் ஈன்றெடுத்த அருங்கிளியே, நான் உன் தந்தைக்கு அடிமைப் பறையன். மரத்தில் ஏறி பறவைகளைப் பார்க்கும் பொழுது உன்னை நான் இங்கு கண்டேன். உன்னைக் காணாமல் உன் பெற்றோர் பால், மோர் கூட குடிக்காமல் வாடுகிறார்கள். உங்களை அப்பா பட்டர் இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்று விடுகிறேன். வாருங்கள்.” என்று ஆரியமாலையை காத்தவராயன் அழைத்தார்.

 

அதைக் கேட்ட ஆரியமாலை பறையன் உருவில் இருந்த காத்தவராயனுடன் நடந்து சென்றாள். இவர்கள் வருவதைக் கண்ட அயலூர் சம்சாரி ஒருவர் ஆரியமாலையிடம், “யாரம்மா நீ? அருந்ததி போல இருக்கும் நீ அடிமைப் பறையனுடன் செல்கின்றாயே! நீ போகும் வகையை கொஞ்சம் பொறுமையுடன் சொல்வாயா?” என வினவினார்.

 

இவை எல்லாம் ஈஸ்வரனார் அவளுக்கு விதித்த தலையெழுத்து என சம்சாரிக்கு பதில் சொல்லி விட்டு பறையனுடன் தொடர்ந்து நடந்தாள். காத்தவராயன் ஆரியமாலையை காமாட்சியின் தவசடி ஓரத்தில் உட்கார வைத்து விட்டு ஒதுக்குப்புறம் சென்று வருவதாக கூறிச் சென்றார்.

 

அப்பொழுது காத்தவராயன் ஒரு மறைவிடத்தில் வந்து ஆறுமுகமும் பன்னிரு கையும் துலங்க வடிவெடுத்து புத்தூருக்குள் சென்றார். ஆரியப்பூராஜன் முதலாக ஆறாயிரம் வேதியர்களும் அவரைக் கைகூப்பி தொழுது அவர் கொடுத்த பஞ்சாட்சரத்தை இட்டுக் கொண்டனர். கந்தன் வடிவில் இருந்த காத்தவராயன் ஆரியப்பூமாலையை சிறையெடுத்துச் சென்றது அவரே என்றும் அவளை கோமுதலைவங்கில் குடியமர்த்தி வைத்திருப்பதாகவும் தெரிவித்தார். மேலும் நாளை கழுவடி பூசைக்கு வந்தால் ஆரியமாலையை காணலாம் என்றும் ஆறுதல் கூறினார்.

 

அதற்கு வேதியர்கள், “கன்னியை சிறையெடுத்தது யாரோ, எவரோ என்று இத்தனை நாட்கள் ஆலோசனையாய் இருந்தோம். கந்தனாகிய தாங்கள் அழைத்துக் கொண்டு சென்றதற்கு நாங்கள் அதிர்ஷ்டம் செய்ததாக உணர்கிறோம். இனியொன்றும் பயமில்லை.” என்றார்கள்.

 

அப்பொழுது ஆரியப்பூராஜன் முன்னே வந்து, “தங்களது தொழில் என்னவென்று அடியேனுக்கு அறிய ஆசை.” என்றார். அவர் நாளைய கழுவடி பூசைக்கு வந்தால் காட்சி தந்து உணர்த்துவதாகச் சொன்னார். கழுவடி பூசையில் வீட்டுக்கு ஒரு பொங்கல் வைத்து வழிபட வேண்டுமாறு ஊருக்குள் தண்டோரா போட மன்னர் உத்தரவு இட்டார்.

 

அதன் பின், காத்தவராயன், கருப்பழகியின் அண்ணன்களாகிய ஏழு கருப்பர்களிடமும் சென்று கழுவடி பூசைக்கு கருப்பழகியுடன் வந்து சேருமாறு அழைப்பு விடுத்தார். அவர்கள் சம்மதம் தெரிவித்ததும் வெளியில் வேடம் கலைத்து விட்டு அன்னை காமாட்சியிடம் சென்று ஆரியமாலையை சிறையெடுக்க அனுமதி கேட்டார்.

 

காமாட்சி கழுவடிக்கு அனுமதி கொடுத்தல் :-

 

“அம்மா, என்னுடைய விதியை தப்ப வைக்க யாராலும் இயலாது. வந்த வினைகளெல்லாம் வழியில் தங்கி விடுவதில்லை. எனக்கு வந்த விதியை யானே அனுபவிப்பேன். வெண்ணீறு அள்ளியிட்டு விடை கொடம்மா, தாயாரே!” என்று உருகினார் காத்தவராயன்.

 

அதற்கு காமாட்சி, “ஒன்று சொல்கிறேன் கேள் மகனே, பாச்சூர் சாலையின் பாரமணல் மேடையிலே, உனக்கான கழுமரத்தை காளியவள் காவல் செய்கிறாள். ஆரியமாலை என்று சொல்லிய உனக்கு ஆச்சா வயிரமுள்ள அறுபதடி வேங்கை மரம் அலறுதடா. அது உன் நாபியை அழுத்தும் பொழுதே நாசியை உருக்கிவிடும் அளவுக்கு கூர்மையானது. கை வைக்கும் இடங்களிலும் கால் வைக்கும் இடங்களிலும் கட்டாணி தைத்து விடும். ஜாதகமும் தப்பாது. தலைவிதியும் தப்பாது. உன் தகப்பன் இட்ட சாபத்தை என்னால் தடுக்க கூட முடியவில்லை. பெண்ணுக்காக கழுவிருக்கும் உன்னை, பெற்ற அன்னையாகிய, என்னாலும் காப்பாற்ற இயலவில்லை.” என்று கூறி விட்டு திருநீறு எடுத்துக் கொடுத்தாள்.

 

அன்னை காமாட்சி அள்ளிக் கொடுத்த திருநீற்றை நெற்றி நிறைய பூசிய காத்தவராயன் சின்னானை உதவிக்கு அழைத்தார். அம்பாள் தவசடி ஓரத்தில் அமர்த்தி வைத்துள்ள ஆரியமாலையையும் கோமுதலை வங்கு தனில் குடியமர்த்தி வைத்திருக்கும் செட்டிப் பெண்கள் உகந்தழகி மற்றும் அன்னமுத்து ஆகியோரையும் அழைத்துக் கொண்டு கழுவடி பூசைக்கு வருமாறு சின்னானுக்கு உத்தரவிட்டார்.

 

கழுவடி பூசை :-

 

சின்னான் சென்றதும் காத்தவராயன் வல்லத்து மாங்காளியை மனத்தால் வணங்கி கழுவேற்றப் பொட்டலுக்கு வருமாறு அழைத்தார். வல்லத்து காளியவள் தக்கை, டமருகம், சூலம், சுக்குமாந்தடி, ரணசட்டி, பொலிசட்டி, மற்றும் ஏனைய ஆயுதங்களையும் தாங்கி பூதப் படைகளுடன் பாச்சூர் மணல்மேடைக்கு வந்தருளினாள். அவள் காத்தவராயனைச் சென்று கழுமரம் ஜோடித்த ஆசாரி மன்னவர்கள் ஏழுபேரையும் அழைத்து வரச் சொன்னாள்.

 

காத்தவராயன் காளியின் ஆணைக்கிணங்க மணப்பாக்கம் சென்று அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கழுவடிக்கு வந்து சேர்ந்தார். அதே வேளையில் ஆறாயிரம் வேதியர்கள், அறுபதாயிரம் சேனைகள், ஒன்பது மந்திரிகள், தலையாரி சிவப்புடையான், இன்னுமிரு ராஜாக்கள், மற்றும் ஊர் மக்கள் ஆகியோருடன் ஆரியப்பூராஜனும் கழுவடிக்கு வந்து சேர்ந்தனர். அதன் பின் கருப்பழகியுடன் வாங்கருப்பன், பூங்கருப்பன், மதுரை பெருங்கருப்பன், சங்கிலி கருப்பன், ஆகாய கருப்பன், சந்தன கருப்பன், மற்றும் சமய கருப்பன் ஆகியோரும் வந்து சேர்ந்தனர்.

 

சிறிது நேரம் கழித்து, டமருகமும் பேரிகையும் முழங்க, பூரிகை எடுத்தூதி கட்டியங்கள் கூறிவர, ஆடுவார் நடனத்துடன் ஆலவட்டம் பிடித்தவர்கள் அசைந்து நடந்து வர, ஓதுவார் கானத்துடன் ஜனப்பெருக்கம் சூழ்ந்து கோமுதலை வங்கிலிருந்து மூன்று கன்னியர்களையும் கழுவடிக்கு அழைத்து வந்து சேர்ந்தான் சின்னான். புத்தூர் அப்பா பட்டரின் மகள் ஆரியமாலை, வயிரஞ்செட்டி பாளையம் வயிரஞ்செட்டியின் மகள் உகந்தழகி, மற்றும் மதுரை மேலூர் மாணிக்கச் செட்டியின் மகள் அன்னமுத்து ஆகிய மூவரையும் கூடியிருந்த அனைவரும் கைதொழுது வரவேற்றார்கள். கழுவடிக்கு வந்த கன்னியர்கள் மூவரையும் கழுமரமேறி கூண்டில் இருக்குமாறு காத்தவராயன் கூறினார். பத்து படியேறியதும் வலது பக்கக் கூண்டில் ஆரியமாலையும் இடது பக்கக் கூண்டில் அன்னமுத்துவும் பின்புறக் கூண்டில் உகந்தழகியும் புகுந்திருந்தனர்.

 

அதனைத் தொடர்ந்து, காத்தவராயன், அவரை வளர்த்த கொல்லிமலை கன்னியர்கள் ஏழுபேரையும் அழைத்து இனிமேல் அவரைக் காக்கும் பொறுப்பை அவர்களிடம் வழங்கி ஆசி பெற்றார். அவர்களில் இரண்டு கன்னியர்கள் கையில் மந்திரவாள் பிடித்து கழுவடியின் இடது மற்றும் வலது பக்கங்களிலும் ஏனையோர் சுற்றிலும் அமர்ந்து கொண்டனர். மேலும் கழுமரம் ஜோடித்த ஆசாரி மன்னர்கள் ஏழுபேரையும் அழைத்து கழுமரத்தின் முன்புறக் கூண்டில் இருக்க வைத்தார். தேவையானவர்களை கழுமரக் கூண்டில் வைத்ததும் ஊர் மக்கள் அனைவரையும் பொங்கல் வைத்து படையலிட ஹஸ்தம் காட்டினார்.

 

அப்பொழுது அவ்வழியே காத்தவராயனின் மாமன் கருப்பனுடைய மனைவி நல்லதங்கம் தயிருள்ள பானையை தலையில் சுமந்து வந்து கொண்டிருந்தாள். வானுயர்ந்த கழுமரத்தின் உச்சியைப் பார்த்துக் கொண்டு நடந்த பொழுது கால் இடறி கீழே விழுந்ததில் தயிர்ப் பானையும் உடைந்தது. பானை உடைந்து தயிர் வீணான விரக்தியாலும் கணவனுக்கும் மாமியாருக்கும் தெரிந்தால் அடிவிழும் என்ற பயத்தாலும் அழுத நல்லதங்கம் இத்தனையும் காத்தவராயனால் நேர்ந்தது என்று அவனை சபித்தாள்.

 

இதைக் கண்ட காத்தவராயன் அவளை சமாதானப்படுத்த, “என் பிறவி நல்லதங்கம், நான் கழுவிருக்க போகும் பொழுதும் கனல் வார்த்தை கேட்கணுமா! பத்தினி நீ சபித்தால் பாவம் வந்து சேர்ந்திடுமே! மண்பானை தயிருக்காக என்னை மரணம் தீண்ட சபிக்காதே. பானைக்கும் ஏற்ற பணத்தை நான் கொடுக்கிறேன். உன் வாயால் என்னை சபிக்காதே. நீ கொடுத்த சாபத்தை நலமாக திரும்ப பெற்று விடு, என் தங்கையே!” என்று கோரிக்கை செய்தார்.

 

அவரது கோரிக்கையை ஏற்ற நல்லதங்கம், “நீ கழுவில் இருந்தாலும் காய்ந்து உலர்ந்து சாக மாட்டாய். மரக்கழுவில் இருந்தாலும் மாண்டு மடிய மாட்டாய்.” என்று காத்தவராயனுக்கு வரம் கொடுத்தாள்.

 

அதனையடுத்து, சின்னானை அழைத்து அவருக்கு அலங்காரம் செய்யச் சொன்னார். சின்னான் கட்டுரைக்கப் பெட்டி செய்து காத்தவராயனின் முன்கழுத்தில் தொங்க விட்டான். ஒரு காதில் ஒற்றைக் கடுக்கன் குத்தி அதன்மேல் முருகு வளையம் பூட்டினான். மற்றொரு காதில் கவுளிக் கடுக்கன் குத்தி ஆணிமுத்துத் தோடால் அழகு செய்தான். முன் விரலுக்கு மோதிரமும் ஏனைய விரல்களுக்கு கணையாழியும் போட்டான். பின்னிய சடைக்கு தாழ்வடம் இட்டு நெற்றியில் சுட்டு கட்டி கந்தப்பொடி, அத்தர் தொட்டு பன்னீரை அள்ளி தெளித்து விட்டான். தலையில் தங்க ஜரிகை வேய்ந்த பட்டுத் துண்டால் உருமால் கட்டி விட்டு நெற்றியில் குங்குமத் திலகம் வைத்தான். இடுப்பில் மாதுளம்பூ போன்ற சல்லடத்தோடு காவிக் கச்சையை சுங்கு வைத்துக் கட்டி விட்டான். அதனோடு கைகளில் கடக ஆரமும் போட்டு மலர்மாலை மாட்டி காத்தவராயனை அலங்கரித்தான்.

 

காத்தவராயன் கழுவேற்றம் :-

 

இராஜ அலங்காரத்தில் கழுவடிக்கு வந்த காத்தவராயன் கூடியிருந்த அனைவரையும் கைதொழுது வணங்கி விட்டு கழுமரத்தில் சரசரவென ஏறி உச்சியில் நின்று கழுவேறினார். அவர் கைவைத்த இடங்களிலும் கால் வைத்த இடங்களிலும் கடையாணி தைத்து கருவேல முல்லாய் உருக்கியது. அவர் நாபிக்குள் பாய்ந்த முல்லால் நாசி வியர்த்து வடிந்தது. கண்கள் பிதுங்கி உயிரெல்லாம் சோர்ந்து உதிரமாய் மெல்ல மெல்ல வடிந்து கொண்டிருந்தது. அவரது தந்தை ஈசனின் சாபம் இயல்பாய் நெருங்கியது. இருப்பினும் அன்னை பார்வதி தேவி வேகா சுடலையிலே சாகா வரம் தந்ததால் அவரது உயிர் மட்டும் வலி, வேதனையுடன் ஊசலாடியது. கூண்டுக்குள் இருந்த கன்னியர்கள் மூவரும் மார்பிலும் தலையிலும் அடித்துக் கொண்டு அடைமழையாய் கண்ணீர் விட்டுக் கதறி அழுதனர். ஆசாரி மன்னர்கள் ஏழுபேரும் கழுவடியில் கூடி இருந்த அனைவரும் காத்தவராயனை கைகூப்பி வணங்கி நின்றார்கள்.

 

அப்பொழுது கைலையில் இருந்து இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சிவபெருமான், குண்டோதரனை வண்டாக உருமாற்றி கழுமரத்தை துளைத்து கீழே விழவைக்குமாறு ஆணையிட்டார். குண்டோதர வண்டு கழுமரத்தை துளைக்கத் தொடங்கியதைப் பார்த்த சின்னான் அபசாரம் நேர்ந்து விடாதிருக்க அதைப் பிடித்து ஒரு சிமிழுக்குள் அடைத்து வைத்தான். குண்டோதரன் அகப்பட்டதும் அவனை மீட்டு வருமாறு நந்திக்கு உத்தரவிட்டார். நந்தீஸ்வரர் குண்டோதரனை சின்னானிடம் இருந்து மீட்ட பின்பு, வரும் வழியில் அன்னை காமாட்சியிடம் காத்தவராயன் கழுவேற்றப்பட்டதை தெரியப்படுத்தினார். அதைக் கேட்ட காமாட்சி அவளது தவசடியை நந்தியிடம் ஒப்படைத்து விட்டு அவள் திரும்பி வரும் வரை பாதுகாத்து வைத்திருக்குமாறு கூறிச் சென்றாள். நந்திக்கு உபயோகமாக பொற்பிரம்பும் வீரவாளும் கொடுத்திருந்தாள்.

 

வெண்ணீறு அணிந்த நெற்றி முழுவதும் வியர்க்க விறுவிறுத்து, நடை குலுங்க, முடியசைய, சந்நியாசி கிழவி காமாட்சி கழுவடிக்கு வந்து சேர்ந்தாள். கழுவேறி துடித்துக் கொண்டிருந்த காத்தவராயனைப் பார்த்து அவனைப் பெற்றெடுத்த அவள் வயிற்றில் அடித்துக் கொண்டு அழுது கதறினாள். காமாட்சி பெற்ற பிள்ளை கன்னிக்காக கழுவேறி விட்டதென கண்ணீரால் உடல் நனைத்தாள். பிள்ளைக்கு விதித்த பெண்விதியை பெற்றவளாலும் மாற்ற முடியவில்லையே என அவள் அழுத சத்தம் கூடியிருந்த அனைவரையும் வாட்டி வருத்தி விட்டது.

 

தனது தங்கை அழுவதை வைகுண்டத்தில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த மகாவிஷ்ணு காமாட்சியின் கண்ணீர் நிலத்தில் விழுந்தால் பூமியையே நீறாய் எரித்து விடும் என்பதை அறிந்து தேவர்கள் உள்ளிட்ட அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு கயிலாயம் சென்றார்.

 

காத்தவராயன் கழுவிலிருந்து மீளுதல் :-

 

பிரம்ம தேவன் சிவபெருமானிடம், “தங்கள் மைந்தன் படும் துயரம் மகாதேவனுக்கு போதவில்லையோ! வேதனையும் வலியும் காத்தவராயனை கலங்கடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. எதுவும் செய்யாமல் இருந்து விட்டால் அவன் உயிர் சற்று நேரத்தில் அடங்கியே விடும். சுவாமி மனது வைத்து சுபமாக மாற்ற வேண்டும்.” என விண்ணப்பித்தார்.

 

அதற்கு சிவபெருமான், “அவனுடைய பெண்பித்து இப்பொழுது அவனையே பிய்த்து தின்கிறது. தாய் சொல்லுக்கும் அடங்காததால் தலைவிதியை அனுபவிக்கிறான். என்னால் அவனுக்காக இரக்கம் காட்ட இயலாது.” என்று பதிலளித்தார்.

 

அப்போது மகாவிஷ்ணுவும் நந்தீஸ்வரரும் முன் வந்து, “ஐயனே, காமாட்சியின் அழுகுரல் காண்போரை மட்டுமின்றி காதால் கேட்போரையும் கலங்க வைக்கிறது. அவள் கண்ணீர் மண்ணைத் தொட்டால் கண நேரத்தில் பூமி வெந்து விடும். ஐயன் மனது வைத்து அருள் செய்ய வேண்டும்.” என்றனர்.

 

அவர்களது கருத்தை ஆமோதித்த சிவபெருமான் நந்தீஸ்வரர், குண்டோதரன், நாரதர், நான்முகன், மகாவிஷ்ணு, முப்பத்து முக்கோடி தேவர்கள் உள்ளிட்ட அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு பாச்சூர் கழுவடிக்கு வந்து சேர்ந்தார். சிவபெருமானைக் கண்டதும் காமாட்சி மழை கண்ட பயிர் போல நம்பிக்கை கொண்டு அழுவதை நிறுத்தினாள்.

 

காத்தவராயனை கழுவில் இருந்து இறங்கி மீண்டு வருமாறு சிவபெருமான் ஹஸ்தம் காட்டியதும் காத்தவராயன் புண்ணியனாக மாறி கழுவிலிருந்து மீண்டார். கூண்டுக்குள் இருந்த கன்னியர்களும் ஆசாரி மன்னர்களும் அவருடன் இறங்கி வந்தனர். அப்போது அவர்களின் சோர்வு நீக்க நீர்மோரும் பானகமும் கொடுத்தார்கள். அதுவரை வேதனையால் சுருங்கி இருந்த காமாட்சியின் கண்கள் சிவபெருமானின் வெளிச்சம் பட்டதும் குளிர்ந்து மலர்ந்தது. காமாட்சி சிவனின் தாள் பணிந்ததும் அவளது தோள் தொட்டு தூக்கி நிறுத்தி தனது இடப்பாகம் வருவதற்கு உரிமையை மீண்டும் கொடுத்தார். ஆரியமாலையை கன்னியாக வாழ்ந்திறந்து, பின் கைலையில் இருக்கும் ஆறு கன்னியர்களுடன் ஏழாவது இளைய கன்னியாக சேருமென்றார்.

 

காத்தவராயனுடன் உகந்தழகி, அன்னமுத்து, மற்றும் கருப்பழகி ஆகிய மூவரும் சேர்ந்து உமாசமேதரரின் பாதம் பணிந்து ஆசி பெற்றார்கள். அதைத் தொடர்ந்து அங்கு கூடியிருந்த அனைவரும் உமாசமேதரரை சிரம் தாழ்த்தி வணங்கி ஆசி பெற்றனர். அதற்கடுத்து, சிவபெருமான், காத்தவராயனின் திருமணச் சடங்குகளை தொடங்கி நடத்தும் படி அங்கு கூடியிருந்த அனைவருக்கும் உத்தரவு பிறப்பித்தார்.

 

காத்தவராயன் திருக்கல்யாணம் :-

 

பச்சை ஓலையால் பந்தல் வேய்ந்து வண்ணமயமான பட்டுத் துணிகளால் அலங்கரித்தனர். மயிலிறகு கொத்தால் தரை பெருக்கி, சாந்தால் தரை மெழுகி, சந்தனத்தால் கோலமிட்டு, வந்தவர்கள் அமர பாய் விரித்து விட்டார்கள். அரசாணி நட்டு வைத்து, அம்மியையும் அருகில் வைத்து, வட்டமணை இட்டு, ஆலிலை விசிறியால் அனைவருக்கும் விசிறி விட்டனர்.

 

மணமக்கள் அனைவரும் புண்ணிய நீராடி புத்தாடை அணிந்தார்கள். மணப்பெண்கள் மூவரும் கனத்த கொண்டையிட்டு நெற்றி நிறைய கஸ்தூரி பொட்டிட்டு அழகு செய்தனர். உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை பதினாறு வகையான பொன் ஆபரணங்கள் பூட்டி பாங்குடன் அலங்காரம் செய்தார்கள். கந்தபொடியுடன் அத்தரும் தொட்டு பன்னீர் தோய்த்து மேனியெங்கும் தெளித்துக் கொண்டார்கள். பாந்தமாய் அடியெடுத்து, பட்சமுடன் சீரெடுத்து வந்த மணப்பெண்கள் நால்வரையும் கழுமரத்து மேடையில் காத்தவராயனுடன் அமர வைத்தார்கள்.

 

மணமேடையில் சிவனார் பார்வதியும் மாயவர் லட்சுமியும் நான்முகன் சரஸ்வதியும் நலமுடன் வீற்றிருக்க, சந்திரரும் சூரியரும் வானவரும் தேவர்களும் வடிவாக சூழ்ந்திருந்தனர். ஆரியப்பூராஜன் முன்னிருக்க, அவருடைய மந்திரிகள், ஆறாயிரம் வேதியர்கள், அவர்களது தேவியர்கள், ஐம்பத்தாறு தேசத்துப் படை வீரர்கள், மற்றும் தலையாரி சிவப்புடையான் உள்ளிட்ட ஊர் மக்கள் அனைவரும் வரிசையாய் பந்தலில் அமர்ந்திருந்தனர்.

 

வேதியர்கள் வேதம் ஓதி, வேள்வி வளர்த்து, கல்யாணச் சடங்குகள் எல்லாம் பிறழாமல் முடித்து மங்களநாண் எடுத்துக் கொடுத்தனர். முப்பெரும் தேவர்களும் தேவிகளும் சுப ஹஸ்தம் காட்ட காத்தவராயன் மங்கள நாணை கையில் வாங்கினார். வயிரஞ்செட்டி பாளையம் வயிரஞ்செட்டியின் மகள் உகந்தழகி, மதுரை மேலூர் மாணிக்கச் செட்டியின் மகள் அன்னமுத்து நாயகி, மற்றும் மாமன் மகள் கருப்பழகி ஆகிய மூவருக்கும் வரிசையாய் மங்களநாண் பூட்டி மனைவிகளாய் ஏற்றுக் கொண்டார் காத்தவராயன். கூடியிருந்த அனைவரும் மங்கள கோஷமிட்டு வாழ்த்தி அட்சதை தூவினர். அதனைத் தொடர்ந்து மனைவியர் மூவருக்கும் நெற்றி சுற்றி குங்குமம் இட்டதும் மாயவர் வழிநடத்த வேள்வித் தீயை வலம் சுற்றினர். அம்மி மிதித்து அருந்ததி பார்த்ததும் அரசாணி சுற்றி வந்து அரண்மனையில் பாலும் பழமும் பருகினார்கள்.

 

வந்தவர்கள் அனைவருக்கும் வாழை இலையில் அப்பம், அதிரசம், உளுந்து பண்டம் உட்பட பதினெட்டு வகை தளிகையுடன் பருப்பு சாதத்தில் கூசாமல் நெய் விட்டு பழரசமும் கொடுத்து பந்தியை அலங்கரித்தனர். வாயார வாழ்த்திய அனைவரும் வயிறார சாப்பிட்டு தாம்பூல பொருட்களை வரிசையாய் வாங்கிச் சென்றார்கள். மேலும் மணமக்கள் பிராமணர்களுக்கு கோதானம் உட்பட பலவித தானங்கள் செய்து புண்ணியங்கள் பெற்றனர். அதன் பின்பு நான்காம் நாள் நாகவல்லி கழிந்ததும் காப்பு களைந்து விட்டு கணையாழி மாற்றிக் கொண்டார்கள். காத்தவராயனுக்கு வயிரஞ்செட்டி பாளையத்தையும் அன்னமுத்து கோட்டையையும் கருப்பழகி கோட்டையையும் அவரவர் பெண் வீட்டார் சீதனமாய்க் கொடுத்தனர்.

 

மாயவர் லட்சுமியும் பிரம்மன் சரஸ்வதியும் மணமக்களுக்கு அறிவுரை சொல்லி வாழ்த்து தெரிவித்து அவரவர் லோகத்திற்கு சென்றனர். உமாசமேதரர் காத்தவராயனை மனைவியருடன் திருச்சிராப்பள்ளியில் சென்று வாழும்படி அறிவுறுத்தினார். அதற்கான ஏற்பாடுகளையும் வேண்டிய வசதிகளையும் செய்து தரும்படி ஆரியப்பூராஜனுக்கு ஆணையிட்டார். அதன் பின் வெள்ளை ரிஷபத்தின் மேல் சிவபெருமானும் பார்வதியும் அமர்ந்து அவர்களை வாழ்த்தி ஹஸ்தம் காட்டி கயிலாயம் புறப்பட்டனர்.

 

சிவபெருமானின் ஆணைக்கிணங்க, ஆரியப்பூராஜன், மணமக்களை பாச்சூரிலிருந்து திருச்சிராப்பள்ளி நகருக்கு பாதுகாப்புடன் அழைத்துச் சென்று குடியமர்த்தினார். ஆரியமாலை அப்பா பட்டரின் மகளாக மட்டுமே வாழ்ந்து கைலாயம் அடைந்தாள். காத்தவராயன் திருச்சிராப்பள்ளியில் உகந்தழகி, அன்னமுத்து, மற்றும் கருப்பழகி ஆகியோருடன் அன்பாக கலந்திருந்தார். அவர்கள் பிள்ளைகள் பெற்று, பேருலகப் பேறுகள் பதினாறும் குறைவின்றி கிடைக்கப் பெற்று நிறைவாக வாழ்ந்திருந்தார்கள்.

 

நமசிவாய வாழ்க! நாதன் தாள் வாழ்க!

 

**C. விஸ்வநாதன்

 

 

குறிப்புச் சொற்கள்: படியளத்தல், சிற்றெறும்பு, நந்தவனம், பாதுகாவலன், இளைய கன்னி, பறையா கழுவாபிடி, சாகா வரம், தலையாரி சிவப்புடையான், வனங்காத்த சிவப்புடையான், ஆரியப்பூராஜன், அப்பா பட்டர், அன்னதுளசி, சாலக்கிராமம், ஆரியமாலை, புத்தூர், அரச பாதுகாப்பு, கொல்லிமலை கன்னியர்கள், தொட்டியம், சின்னான், காமாட்சி அறிவுரை, கம்பா நதிக்கரை, காதல், வயிரஞ்செட்டி பாளையம், பஞ்சு நூற்பு, உகந்தழகி சிறையெடுப்பு, கோமுதலை வங்கு, கருப்பழகி சிறையெடுப்பு, பஞ்ச விருது, பிரம்மகுலம், பிரம்மஹத்தி தோஷம், காளி வனம், முப்பூசை, கழுமரம், மணப்பாக்கம் ஆசாரிமார்கள், வேதியர்கள் ஆசாரம், காசி குருக்கள், சப்த கன்னியர்கள், ஊசிமுனை தவம், அஞ்சனக்காரர், காத்தவராயன் கைது, மூதேவி, அடிமைப் பறையர், கழுவடி பூசை, நல்ல தங்கம், இராஜ அலங்காரம், கழுவேற்றம், குண்டோதரன், தவசடி, காமாட்சி கண்ணீர், கழுவிலிருந்து மீளுதல், நீர்மோர், பானகம், உகந்தழகி, அன்னமுத்து, கருப்பழகி, கல்யாணம், முப்பெருந் தெய்வங்கள், உமாசமேதரர், சுபஹஸ்தம், திருச்சிராப்பள்ளி.

 

ஆதார தளங்கள் :-

1. புகழேந்திப் புலவர் இயற்றிய காத்தவராயசுவாமி கதை – BR & Sons Publications, Madras.

2. காத்தவராயன் கதைப் பாடல், நா. வானமாமலை, மதுரைப் பல்கலைக்கழகம், மதுரை.

3. தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை இணைய நூல்: http://www.tamilheritage.org/old/text/ebook/katruv/index.html

4. காத்தவராயன் தமிழ்த் திரைப்படம்: https://www.youtube.com/watch?v=b0ZTDMAPBQI

5. https://groups.google.com/forum/#!msg/mintamil/LAMv-rVmRV0/F4EbKmaFbO0J